HUMANS OF NHL STENDEN|| "Als puber voelde ik me vaak anders.🤷♀️ Terwijl mijn klasgenoten hard moesten werken voor een mooi cijfer op school, verveelde ik me en wist ik precies hoe ik een zesje kon halen. Het leek alsof ik in een hogere versnelling leefde, altijd op zoek naar meer uitdaging.👀 Maar ik had geen idee waarom.
Als ik terugkijk op mijn jeugd was ik altijd druk met van alles en nog wat. Vrijwilligerswerk, folders bezorgen, feestjes, sporten: de lijst leek eindeloos.✍️ Terwijl anderen zich afvroegen hoe ik alle ballen hooghield, was dit voor mij normaal. Als ik niet non-stop bezig was, voelde ik me juist enorm verveeld. Uit mijn studie alleen haalde ik niet genoeg voldoening.📚
Tijdens mijn studie kwam ik mijn man tegen.😍 We werden verliefd en kregen onder andere een zoontje. Een supermooi, slim mannetje, zoals elke trotse ouder zijn of haar kind zou omschrijven. Op een dag vroeg zijn orthopedagoog ons of een hoog IQ in onze familie voorkomt.🤔 Tot onze verbazing bleek onze zoon hoogbegaafd te zijn. Voor mij vielen alle puzzelstukjes op hun plek.🧩 Ik herkende veel van mijzelf in hem en was vooral blij dat we dit zo jong bij hem ontdekten. Hopelijk hoefde hij zich niet zo zoekende te voelen als ik destijds.
Ik besloot me verder te verdiepen in hoogbegaafdheid.🔍 Voor mijn zoon en voor mijzelf. Nu, zes jaar later, heb ik hier zelfs mijn werk van gemaakt. Als projectleider hoogbegaafdheid focus ik me bijvoorbeeld op het begeleiden van anderen die ook hoogbegaafd zijn.💪 Veel studenten zijn zich er niet bewust van, maar ervaren wel een innerlijke onrust. Ik hoop dat zij, als ze zich hierin herkennen, op onderzoek uitgaan. Het is geen label dat je krijgt en waar je maar mee moet dealen. Het biedt juist erkenning en begrip. En dan weet je ook hoe je beter voor jezelf kunt zorgen en waarvoor je om hulp kunt vragen.🫶”
Marjorein van Houten-Geuten, docent Hotel Management School
