Afbeelding
In een klassieke sketch van John Cleese en zijn team spelen ze piloten na in een vliegtuig. Ze vervelen zich en spelen ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is iets in de lucht’. Dan bedenkt een van de piloten een grap. Hij pakt de intercom en zegt: „Er is geen reden tot paniek, de vleugels staan niet in brand.” Ze voeren dit op en hebben de grootse lol totdat de stewardess komt vertellen dat de mensen uit het vliegtuig springen.
In onze huidige tijd is het precies andersom: het vliegtuig staat wel in brand, maar we doen alsof het niet zo is. We gaan rustig op de oude voet door. We consumeren ons een lieve lust, installeren nog steeds CV-ketels, bouwen vliegtuigen met een levensduur van tientallen jaren en kopen nog altijd auto’s.
Het is volstrekt helder dat onze leefstijl verregaand moet veranderen en dat we daar niet tot 2050 de tijd voor hebben. Sterker nog, de topwetenschap stelt dat we voor 2025 al een U-bocht moeten maken in ons gedrag. Tevens toont recent onderzoek dat ergens de komende vijf jaar er al een kans is van 48 procent dat we een gemiddelde wereldwijde temperatuurstijging van 1,5 graden realiseren. Desalniettemin lijken we ons amper te anticiperen op een vergaande verandering van leefstijl.
Kantjesmaaier
Ik vraag me af hoe dat komt en reflecteer op bepaalde blokkades bij mezelf. Veel doe ik al anders, maar soms loop ik door onwetendheid of andere factoren nog vast. Onlangs vroeg mijn vrouw bijvoorbeeld waarom ik de kantjes niet ook maaide. Ik legde uit dat het plastic draad van de kantjesmaaier al een tijdje op was, maar ik weerstand voel om een nieuwe te kopen. Door het gebruik ervan besefte ik me dat dat plastic draad overal in de tuin verdwijnt terwijl ik maai.
„Dan moeten we de kantjesmaaier op marktplaats zetten”, zei mijn vrouw. Maar ook dat voelt niet als een goede oplossing. Dan verplaatsen we het probleem. Ik zit nog steeds vast in deze aporetische toestand. Het gevolg is nu dat er een perfect werkende kantjesmaaier ongebruikt in onze schuur hangt en ik niet weet wat goed is.
Wat dit betekent? Ik vind het lastig. Maar ik denk dat we op z’n minst elkaar wat meer moeten opzoeken om dergelijke dingen te bespreken. Kunnen we bijvoorbeeld niet lokale groepen vormen waarin we elkaar helpen om een positieve voetafdruk te realiseren? Bent of kent u iemand die bijvoorbeeld mesjes in de kantjesmaaier kan maken? Heeft u goede ideeën? Laat het mij weten via mijn LinkedIn-account! Voeg me gerust toe!