Afbeelding
Moeizame start
“De eerste maanden waren pittig. Noah was net geboren en ik was mij aan het voorbereiden op het laatste studiejaar, wat vrij intensief was. Daarnaast werkte ik in de weekenden en mijn vriendin ook. Noah bleek een koemelkallergie te hebben, wat natuurlijk schrikken was en extra zorg vereist. Op school heb ik toen ook gesprekken gehad over mijn voortgang. Ik wilde liever geen vertraging oplopen, maar mijn gezin gaat natuurlijk voor. Uiteindelijk heb ik het met hard werken en een beetje eigenwijsheid weten te redden en studeer ik dit jaar gewoon af. Met Noah gaat het ook goed. We zijn inmiddels in een goed ritme beland, maar dat was wel even zoeken.”
De kleine dingen
“Het is soms best zwaar. In de eerste maanden hadden we het systeem dat mijn vriendin overdag de zorg op zich nam en ik de nachten deed. Dan kon ze ’s nachts uitrusten. Inmiddels zijn we daar weer wat flexibeler in. Als mijn vriendin online lessen heeft dan let ik op Noah en als ik bezig ben voor mijn scriptie dan houdt zij een oogje in het zeil. We zijn blij dat het allemaal zo goed loopt. Ook al is het soms even hard werken. Noah is nu 9 maanden, loopt al rondjes om de tafel, gaat alle kanten al op en iedereen is wijs met hem. Hij leert ook snel. Dat geeft me toch echt een gevoel van trots. Natuurlijk zijn er soms wat mindere dagen, maar dan geeft hij je weer een dikke glimlach en dan is het allemaal weer goed. Ik heb in de afgelopen negen maanden ook wel echt gemerkt dat het draait om die kleine dingen. De kleine geluksmomenten wanneer hij je aankijkt met die guitige blik of wanneer je ’s avonds nog even bij hem kijkt en hij prinsheerlijk ligt te slapen in zijn wieg. Ook voor andere vaders, mocht je in de positie zijn om het ook te doen en je houdt van elkaar, ga ervoor. Het is het helemaal waard.”