Arjen Veenhuizen

Als kleine jongen weet hij het al: later wordt Arjen zanger of boer, net als z’n opa. Hij kiest voor het eerste. “Ik vond het fantastisch om bij mijn opa op de boerderij te zijn. Maar mijn hart lag bij de muziek. Daarom trok ik als 15-jarige jongen naar het conservatorium. Na nog een ‘drilcursus’ bij een bekende operazanger kwam mijn zangcarrière echt op gang. Ik leefde mijn droom.”  

Eye-opener 

“Avond na avond bracht ik door op het podium. Was ik niet aan het optreden, dan was ik wel aan het oefenen. Maar mijn gezin zag ik weinig. Mijn kinderen kwamen om vier uur thuis van school, een uur later zat ik in de bus naar mijn repetitie. Toen de hele industrie op zijn gat kwam te liggen tijdens de pandemie, bracht ik voor het eerst echt tijd met ze door. Fantastisch was dat: ik heb ze alleen maar bewonderend aan zitten kijken. Een week later zat ik bij een voetbalwedstrijd van mijn zoontje in het publiek te janken. Toen hij mij vroeg wat er aan de hand was zei ik ‘niks jongen, ik ben gewoon zo blij dat ik hier ben. Op dat moment besefte ik wat ik al die tijd had gemist.” 

Ommezwaai 

“Door dat besef maakte ons leven een complete ommezwaai. We lieten huis en haard in Zwitserland achter en verhuisden naar Nederland. Mijn zangcarrière verruilde ik voor een baan als muziekdocent op een middelbare school. Al gauw kwam ik erachter dat de inhoud van het vak toch anders was dan ik graag wilde. Opnieuw besloot ik een switch te maken. Voor de klas staan vond ik geweldig, maar dan liever een ander vak. Tijdens een gesprek met het Werken Leren loket schoot het me opeens te binnen. Door mijn jaren in het buitenland sprak ik vloeiend Duits. Docent Duits was dus een logische stap.” 

Bevoegdheid 

“Ik vind mijn vak ontzettend leuk. Ik geniet ervan als ik zie dat er bij de kinderen een lichtje gaat branden. Laatst snapte een leerling opeens wat ik uitlegde, terwijl ze eerder worstelde met grammatica. Toen wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. Maar wilde ik dit werk blijven doen, dan moest ik mijn bevoegdheid halen. Daarom besloot ik te starten met de opleiding Leraar Duits bij NHL Stenden. Ik ben er hartstikke blij mee, want naast kennis van je vak heb je als docent ook pedagogische vaardigheden nodig. Die leer je tijdens de opleiding en kun je direct toepassen in de praktijk.” 

Jongleren 

“Weer gaan studeren vond ik spannend. Kan ik het wel? Wat wordt er van me verwacht? En hoe werkt dat allemaal? Dat spookte door mijn hoofd. Gelukkig werd dat steeds duidelijker en stond mijn studieloopbaanbegeleider voor me klaar. Mijn studie combineren met mijn banen bleek de echte uitdaging. ‘s Ochtends reed ik naar de ene school voor afspraken, dan gaf ik les op de andere school en zat ik tot negen uur ‘s avonds zélf in de schoolbanken. Toen ik me na zo'n dag geregeld afvroeg wat ik nou eigenlijk had geleerd, wist ik dat er iets moest veranderen. Ik stopte helemaal met mijn baan als muziekdocent. Nu ervaar ik veel meer ruimte voor mijn opleiding en merk ik dat het veel beter gaat. En het belangrijkste: dat ik er ook weer plezier aan beleef.” 

Spiegelbeeld 

“Ik denk dat iedereen wel eens zo’n besefmoment heeft. De vraag is natuurlijk of je er iets mee doet. Ik zeg: altijd doen. Volgens mij geven die twijfels aan dat je ergens niet tevreden over bent. En je moet jezelf toch in de spiegel kunnen blijven aankijken? Ik heb in ieder geval geen moment spijt gehad van mijn beslissing. Ik ben bij iedere voetbalwedstrijd, kan spontaan met mijn kinderen naar de bieb en heb eindelijk ruimte voor een sociaal leven. Ik geniet van mijn baan en de stabiliteit die het biedt. Wat de toekomst brengt? Als het Conservatorium me vraagt om les te geven sluit ik dat natuurlijk niet uit...”