Liza Borkhuis

"Ze zeggen toch wel eens dat de baan waar je als kind van droomt uiteindelijk ook je roeping blijkt te zijn? Of dat wetenschappelijk bewezen is weet ik niet, maar bij mij klopt het als een bus. Als klein meisje wilde ik altijd al juf worden. En dus ging ik in vier havo op mijn zestiende naar een open dag van de Pabo." 

Een ‘error’ in mijn brein 

"Ik herinner me die dag nog precies. 'Je baankansen zijn slecht', werd me verteld. Maar ik haakte pas echt volledig af toen ik hoorde over het vak Pedagogiek, waarin we het jonge kinderbrein zouden ontrafelen. Mijn puberbrein was daar totáál niet in geïnteresseerd. Ik kreeg echt een ‘error’. Op de terugweg naar huis was ik volledig gedesillusioneerd. Bijna mijn gehele schoolcarrière keek ik uit naar de Pabo. Ik dacht alleen maar: huh, wat moet ik dan nu?!" 

Afmaken waar je aan begint

"Het werd uiteindelijk commerciële economie. Ik had destijds een bijbaantje in een winkel, dat ik fantastisch vond. Bovendien was ik goed met cijfers. Al tijdens mijn studie voelde ik diep van binnen dat ik een verkeerde keuze had gemaakt. Maar thuis is me altijd met de paplepel ingegoten dat je afmaakt waar je aan begint. En dus haalde ik mijn diploma en ging ik aan de slag in de commerciële wereld." 

Time out

"En toen werd het 2020: het jaar van de eerste corona lockdown. Van de ene op de andere dag moest ik thuiswerken en had ik weinig te doen. Hét uitgelezen moment om na te denken over wat ik nou eigenlijk met m'n leven wilde. Die time out gaf me zoveel energie dat ik besloot om vol gas weer aan de slag te gaan toen ik weer naar kantoor kon. Ik had er zin in!" 

De ontdekking van dé oplossing

"Die hernieuwde energie duurde helaas maar heel even. Ik liep tegen dezelfde struikelblokken aan. Waar collega’s nieuwe kansen pakten, stond ik stil. Via mijn werkgever kreeg ik een loopbaancoach. 'Schrijf eens op wat je het liefste zou willen doen', gaf ze me als opdracht. Op nummer 1 stond het woordje 'juf'. En toch zag ik dat zelf als de minst reële optie. Weer vier jaar studeren zeker? Mij niet gezien. En toen ontdekte ik dé oplossing: een deeltijdstudie."
 

Juichende ouders aan de lijn 

"Ik weet nog dat ik mijn ouders vertelde dat ik weer zou gaan studeren. Mijn ouders waren direct enthousiast: 'Dit was wat je altijd al wou!' Dit was de bevestiging die ik nodig had." 

Sprong in het diepe 

"Bij mijn toenmalige werkgever was er geen mogelijkheid om een studie te combineren met mijn werk. Ik moest dus mijn vaste baan opzeggen. Een moeilijke keuze: was ik bereid om al mijn vastigheid op te geven voor een geheel nieuw avontuur? Om zekerder te zijn van mijn zaak, ben ik twee dagen gaan meelopen op een basisschool. Toen wist ik het zeker: dit ga ik doen." 

Twee jaar in één 

"Doordat ik al een hbo-diploma op zak heb, kan ik de deeltijdopleiding versneld volgen. Sterker nog: ik heb de eerste twee jaar in één jaar kunnen doen. Als je maar intrinsiek gemotiveerd bent, is alles mogelijk. Niet te vergeten: fijne docenten, die alles uit de kast halen om mijn versnelde traject nog wat meer vaart te geven. Daar ben ik ze dankbaar voor." 

Luister naar je gevoel 

"Inmiddels sta ik als stagiaire elke week één dag voor de klas. Geweldig! Ik kan er geen betere omschrijving voor geven. Ik ben ontzettend blij, maar ook trots op mezelf dat ik de stap heb gezet om de Pabo alsnog te doen. Als ik iets tegen de ‘twee jaar jongere’ Liza zou kunnen zeggen, dan zou ik zeggen dat ik naar mijn gevoel moet luisteren en mijn droom moet volgen. Hoe oud je ook bent; je kan en mag je ‘levenspad’ veranderen. Er zijn altijd mogelijkheden om te worden wie je altijd al wilde zijn."