Afbeelding
Verpleegkundig specialist
“Mijn vader is verpleegkundige, net als mijn moeder en mijn zus. Van jongs af aan was ik bekend met die wereld. Ik vind het fascinerend om met mensen die complexe problemen hebben om te gaan. Toch koos ik eerst een andere weg. Na de opleiding sociaal pedagogische hulpverlening ben ik in de jeugdhulpverlening gaan werken. Na twee jaar kwam ik via een banenmarkt in aanraking met de forensische psychiatrie. Intern deed ik veel cursussen en ik deed hetzelfde werk als een verpleegkundige, met uitzondering van de verpleegtechnische vaardigheden. Vanwege de liefde verhuisde ik zes jaar geleden naar Friesland en werd ik manager bij GGZ Friesland. Maar na ruim een jaar deze functie te hebben uitgevoerd, miste ik het contact met patiënten. Mijn leidinggevende zette mij toen op het spoor van verpleegkundig specialist. Om dat te worden had ik een bacheloropleiding Verpleegkunde en vervolgens een masteropleiding nodig.”
Eerst nadenken
“Ik merkte dat ik veel meer open stond voor de kennis die me werd aangereikt dan toen ik twintig was. Toen moest het, nu wilde ik het. Je wilt leren omdat het je verder brengt. Ik heb veel geleerd, onder andere over supervisie en intervisie: hoe doe je dat en hoe pak je dat aan? Maar ook heb ik leren denken op hbo-niveau. Ik was gewend om te doen en leerde nu eerst na te denken: waarom doe je het zo, is dat de beste manier en welke alternatieven zijn er?”
Vrij gevoel
“Ik heb het roer omgegooid. Dat had ik zonder de opleiding Verpleegkunde niet gekund. Ik heb geleerd dat je nooit te oud bent om van carrière te switchen. Die wetenschap geeft me een vrij gevoel. Ik dacht dat ik vastzat aan mijn baan als manager, maar dat was niet zo. Je kunt alle kanten op.”