Afbeelding
Nynke: "Vanuit de minor Care & Culture lopen we vier maanden stage in Tanzania. Dit land stond niet op het lijstje met mogelijke stageadressen van onze opleiding. Sipkjen en ik zijn zelf op zoek gegaan naar een organisatie die actief is in Afrika. Zo kwamen we terecht bij Let's Go Africa, een kleinschalige organisatie. Let’s Go Africa heeft stageplekken door heel Afrika. Zij hebben contact met een andere organisatie: MediTrip. Onze contactpersonen in Tanzania zijn van MediTrip. Zij hebben contact met de ziekenhuizen waar we stagelopen en ook het hostel waar we verblijven is van MediTrip."
Groen licht
Sipkjen: "Onze stagecoach Petra was gelijk enthousiast over ons voornemen. Het feit dat noch Let’s Go Africa noch Tanzania op de stagelijst stonden, hield haar niet tegen om net als ons de uitdaging aan te gaan. Nadat Petra contact had opgenomen met Let's Go Africa voor een grondige check kregen we groen licht. Binnenkort komt er zelfs een docent naar Tanzania om met eigen ogen te zien wat we hier hebben opgezet. Daar zijn we ontzettend trots op."
Kijkje achter de schermen
Nynke: "Ook ons stageprogramma hebben we grotendeels zelf opgezet. We hadden als wens om bij meerdere ziekenhuizen op verschillende afdelingen achter de schermen te kijken en mee te lopen. Let's Go Africa heeft ons daarbij geholpen. We werken in drie verschillende ziekenhuizen in de stad Arusha. We zijn begonnen op de kinderafdeling in het St. Elizabeth Hospital. We werken nu op de Spoedeisende Hulp in het Mount Meru Hospital. En ons laatste ziekenhuis is Garunaru, waar we meelopen op de kraamafdeling. Zo gaaf om dit mee te mogen maken."
SEH zonder zuurstof
Sipkjen: "Iedere dag sta ik nog versteld van de manier waarop de zorg hier in Tanzania is georganiseerd. Alles gaat zoveel langzamer dan in Nederland. Waar wij gewend zijn om te rennen tijdens een acute situatie, blijft iedereen hier kalm. Daarnaast ontbreekt het ons regelmatig aan medische materialen. Het komt zelfs voor dat er voor patiënten op de spoedeisende hulp geen zuurstof is. Ik verbaas me nog iedere dag over dit soort dingen."
Artsen Zonder Grenzen
Nynke: "Toen ik jong was droomde ik van een baan als verpleegkundige bij Artsen Zonder Grenzen. Ik zag een ideaalplaatje voor me, waarin ik mensen overal ter wereld kon helpen. Door deze stage weet ik veel beter wat dit werk inhoudt en hoe het is om af en toe hulpeloos te moeten toekijken. De droom om te werken bij Artsen Zonder Grenzen is nog niet helemaal weg, maar deze stage heeft me wel een veel beter beeld gegeven van hoe werken in de zorg in Afrika écht is."
Handen dichtknijpen
Sipkjen: "Deze stage heeft ook mijn ogen geopend. Ik besef nu heel goed hoe bevoorrecht wij in Nederland zijn met onze zorg. Natuurlijk klagen we ook in Nederland wel eens over de zorg, maar als je het vergelijkt met de situatie hier dan mogen we onze handen dichtknijpen. Deze stage heeft daardoor mijn beroepsbeeld verbreed. Ik zie nu nog beter hoe mooi en bijzonder ons vak is."
Blonde dames
Nynke: "We wonen hier in een hostel met 16 andere internationale studenten. Regelmatig gaan we samen op pad. Thuis vond ik het vaak lastig om mijn grenzen aan te geven. Dat heb ik hier in Tanzania in snel tempo geleerd. Als blonde dames trekken we heel wat aandacht. Ik durf nu meer voor mezelf op te komen. Daar ben ik echt in gegroeid. Zo heeft deze ervaring in Tanzania ons verrijkt als professional én als persoon."
