Afbeelding
"Het was mijn jongensdroom om later leraar te worden. Niet dat ik vroeger het 'braafste jongetje van de klas' was. Integendeel. Maar toch voelde ik op de middelbare school wel dat je als docent echt iets kon betekenen voor je leerlingen. Tegelijkertijd trok de snelle wereld van het geld en de auto's. Uiteindelijk koos ik dan ook voor de autobranche."
Langgekoesterde jongensdroom
"De commerciële wereld paste enerzijds heel goed bij me en anderzijds totaal niet. Het is een harde wereld waarin er alleen wordt gekeken naar wat je kunt, in plaats van wie je bent. Dat ging me steeds meer tegenstaan. Het voelde alsof mijn leven op de automatische piloot stond. Toen ik vader werd, was dat het moment dat de knop omging. Vanaf dat moment wilde ik mijn vaardigheden alleen nog maar inzetten voor iets goeds. Zo kwam het plan om die langgekoesterde jongensdroom te volgen."
Het bekende kwartje
"Ik heb geen moment getwijfeld en mijn baan opgezegd. Achteraf gezien best een rigoureuze stap, maar ik was er heilig van overtuigd dat een switch naar het onderwijs de juiste keuze was. Uiteindelijk werd het Leraar Aardrijkskunde. Dat vond ik als leerling vroeger zelf het mooiste vak, maar ik wist eigenlijk niet waarom. En nu - vijftien jaar later - valt het kwartje: in aardrijkskunde komt alles samen. Van de oorzaken van de opwarming van de aarde tot het ontstaan van conflictgebieden: enig geografisch besef is een voorwaarde om kritisch te kunnen denken. Precies dat wil ik mijn leerlingen meegeven."
Werkplek als stageplek
"Een halfjaar nadat ik startte met mijn deeltijdstudie vond ik een baan in het onderwijs. Ik geef les op het MBO aan jongeren in de automotive branche. Sinds kort ben ik op diezelfde school ook docent Burgerschap. Zo combineer ik mijn kennis van de autowereld met mijn passie voor Aardrijkskunde. Ik gebruik mijn werkplek als praktijkervaringsplek voor mijn opleiding. Alles wat ik in theorie op school leer, pas ik direct toe in de praktijk."
Een kunstje flikken
"Werken, studeren en een jong gezin: ik moet toegeven dat de druk af en toe best hoog is. Maar ik voel niet langer die stress van de commerciële wereld. Ik heb echt het gevoel dat ik nu gewaardeerd word om wie ik ben, niet om het kunstje dat ik flik. Want lesgeven is allesbehalve een kunstje flikken, weet ik uit eigen ervaring. Geen les is hetzelfde, geen dag gelijk en geen leerling identiek. Juist dat maakt het onderwijs zo uitdagend."
’s Werelds mooiste baan
"Op dit moment denk ik erover na om nog een tweede lesbevoegdheid te halen in het vak natuurkunde. Dat kan versneld, aangezien ik de didactische vakken al heb gehaald. En stiekem zou ik ooit nog graag de master onderwijskunde willen volgen. Ik word binnenkort voor de tweede keer vader, dus wie weet welk inzicht me dat brengt. Maar tot die tijd geniet ik volop van het lesgeven en de dynamiek in mijn klas. Ik weet één ding zeker: ik heb de mooiste baan ter wereld."