Afbeelding
“Door mijn werkervaring in de kinder- en jeugdpsychiatrie had ik al veel kennis opgedaan. Toch leek het me goed als ik ook de juiste opleiding had gevolgd. Ik kon mijn teamleider er al gauw van overtuigen dat het nodig was, zodat er een vrije dag werd geregeld voor mijn studie en ik de opleiding vergoed kreeg. In de opleiding vond ik veel herkenning van kennis die ik onbewust al had opgedaan, maar die ik nu bewuster kan inzetten. Het heeft mijn gereedschapskist verrijkt.”
De juiste tools
“Je krijgt bijvoorbeeld tools voor omgaan met depressie, angst en ontwikkelingsstoornissen, je ontwikkelt gesprekstechnieken en cognitieve gedragsbegeleiding om iemand gezonder te leren denken en je leert over de beste plekken waar je iemand naar kunt doorverwijzen. Ook shared decision making krijgt veel aandacht: samen met de patiënt werken aan een plan waar hij zelf deelgenoot van is. En natuurlijk leer je om volgens de landelijke richtlijnen voor huisartsen te werken en hoe je goed met hen samenwerkt. Maar het belangrijkste wat ik heb geleerd is om zonder oordeel naar de patiënt te kijken en om zo passend mogelijk ondersteuning te geven. Als POH-GGZ’er probeer je altijd om de patiënt in zijn of haar kracht te zetten. Dat doe je niet door alleen maar naar diagnostische labels te kijken en via de richtlijnen te werken. Je moet altijd breder naar situaties kijken, vanuit meerdere hypotheses.”
Praktijkgerichte opdrachten
“De theorie van de opleiding kun je direct toepassen in de praktijk, omdat de docenten heel goed weten wat je tegenkomt in je werk. Een van de opdrachten was om een sociale kaart op te stellen met zorgaanbieders om patiënten naar door te verwijzen. Een handig overzicht, dat ook mijn collega’s nu gebruiken. Er zijn hier in het noorden ontzettend veel instanties binnen jeugdzorg; deze kaart helpt om te bepalen welke het beste past bij de patiënt.”
Weten wat je te bieden hebt
“Als studenten waren we een gemêleerde klas met verschillende expertises: de een heeft veel ervaring met ouderenzorg of verslavingszorg, een ander komt uit de asielzoekerswereld. We konden veel van elkaar leren en de opleiding maakte ons er extra bewust van wat wij individueel te bieden hebben. Voor POH-GGZ’ers is het grote uitdaging om een positie te krijgen binnen een praktijk. We werden daarom bemoedigd om onze eigen gaven en talenten te onderzoeken. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat ik op een goede manier angstklachten en stemmingsstoornissen kan ondersteunen; dat had ik vooraf niet zo verwacht. Na het volgen van de opleiding kan ik duidelijker vertellen wat ik in huis heb.”