Afbeelding
Van zijn studie Economie tot aan zijn baan in de pensioenen, Jacco Reitsma heeft de wind in de rug. Tot in 2008 het noodlot toeslaat en zijn dochtertje komt te overlijden. “Dan staat je wereld op zijn kop. Je wordt je ineens veel meer bewust van alles. Wat wil ik nou eigenlijk in het leven? Mijn toenmalige werkgever Achmea heeft mij daar enorm in ondersteund. Samen zijn we gaan kijken waar mijn drijfveren liggen.”
Keerpunt
“Als relatiebeheerder ben je vooral bezig met cijfers, maar ik merkte al gauw dat mijn liefde voor letters veel groter is. Ik begon met het geven van schrijfcursussen aan collega’s, zodat ze wollige pensioenmaterie konden ombuigen naar leesbare teksten. Vanuit die coachende rol werd ik gevraagd om gastlessen te geven aan studenten over pensioenen. Dat vond ik fantastisch. Ik vroeg mezelf af: ligt daar dan mijn hart? Op dat moment kon ik er de vinger nog niet op leggen. Het keerpunt kwam een aantal jaren later, op een doodgewone vrijdagmiddag. Ik voelde me zo ontzettend gelukkig en vroeg me af hoe dat kwam. Al gauw kwam ik tot de conclusie dat ik die hele week alleen maar dingen had gedaan die me energie geven: gastlessen geven op een basisschool en ROC én schrijfcursussen geven. Toen zei ik tegen mezelf: “Ik moet voor een groep staan. Ik wil mensen taalvaardiger maken. Ik word docent Nederlands.”
“Ineens sta je in een lokaal met zestig ogen op je gericht.”
Een klas vol pubers
En waar Jacco de deur van de pensioenen sluit, gaat er een andere deur voor hem open; die van het klaslokaal. “Ik studeerde amper een jaartje en toen werd ik al gevraagd om te komen werken voor een school. Natuurlijk wilde ik dat, maar ik vond het ook spannend. Ineens sta je in een lokaal met zestig ogen op je gericht. Je kunt je niet verschuilen als docent. Het eerste jaar ging dan ook met vallen en opstaan. Maar de omgang met leerlingen en de dynamiek in de school maakte alles goed. Ik moest gewoon nog veel leren. Inhoudelijk had ik al best veel kennis, maar ik had nog geen idee hoe ik die kennis moest overbrengen. Gelukkig leer je dat tijdens de opleiding. Het fijne aan een deeltijdstudie is dat je studeert met mensen die allemaal wíllen leren. Ik werd enorm geïnspireerd door mijn docenten en medestudenten. Wat ik van hen leerde, kon ik meteen toepassen in de praktijk.”