Afbeelding
Een baan, ouder van een zoon met autisme en een rijk sociaal leven: jarenlang combineert Francien alle rollen zo goed en zo kwaad als ze kan. Jarenlang combineert Francien alle rollen zo goed en zo kwaad als dat gaat. Totdat ze in 2019 overspannen thuis komt te zitten. "Ik ging twijfelen aan alles in mijn leven. Ben ik wel een goede moeder, een goede echtgenote? Maar het meest twijfelde ik over mijn baan. Houd ik dit tot mijn 67e vol? Alles in me riep: nee! Mijn werk zoog alle energie uit me. Dat was het moment dat ik de knop heb omgezet en me heb aangemeld voor een loopbaantraject."
Wakkerend vlammetje
"Samen met mijn coach ben ik gaan onderzoeken wat voor toekomst het beste bij me zou passen. Waar krijg ik energie van? Waar ligt mijn kracht? Al snel kwam ik erachter dat de ervaringen die ik heb als opvoeder van een zoon met autisme mijn sterke punt zijn. Ik heb met vallen en opstaan geleerd wat wel en niet werkt. Zou ik met die kennis iets kunnen betekenen voor andere ouders? Kan ik kinderen en jongeren met autisme helpen die tegen dezelfde problemen aanlopen als wij thuis? Die vragen wakkerden het vlammetje in mij aan om me te verdiepen in opleidingen in de zorg- en welzijnssector."
Laatste puzzelstukje
"Via mijn loopbaancoach kreeg ik de folder voor de flexibele opleiding Social Work in handen. Het was alsof het laatste puzzelstukje op z'n plek viel. Dit was precies wat ik wilde gaan doen. Al tijdens de eerste infoavond bij NHL Stenden voelde ik dat ik op de goede plek zat. Ik ben ook naar een bijeenkomst van dezelfde opleiding in Groningen geweest, maar merkte dat daar een andere sfeer hing. Voor het eerst in mijn leven heb ik een keuze gemaakt op basis van mijn gevoel. Een keuze waar ik nog geen moment spijt van heb gehad."
Bredere blik
"Mijn eerste stage op een dagbesteding voor mensen met autisme was een schot in de roos. Het vergrootte mijn overtuiging dat ik wil gaan werken met kinderen en jongeren met autisme. Inmiddels heb ik meerdere stages gelopen en merk ik dat mijn blik veel breder is geworden. Wellicht wil ik wel het onderwijs in. Misschien wil ik wel meedenken over het vormgeven van beleid, om op die manier mijn steentje bij te dragen aan betere ondersteuning voor deze doelgroep. De rest van mijn studie zal uitwijzen welke richting het uiteindelijk wordt. Zolang ik maar een baan vind waar ik het gevoel heb dat ik van betekenis ben."
Nieuwe modus
"De combinatie van werken en studeren is niet altijd gemakkelijk. Gelukkig kan ik me nu fulltime focussen op mijn studie, omdat ik niet meer werk. Ieder vrij moment besteed ik aan mijn opleiding. Zodra mijn zoon thuiskomt, wil ik er voor hem zijn. Ik merk dat ik steeds beter die balans weet te vinden. Dat is vooral in het begin even zoeken, omdat je samen een nieuwe modus moet zien te vinden. Ik heb het geluk dat het thuisfront honderd procent achter mijn keuze staat, waardoor we de taken goed kunnen verdelen."
Een gevoelskeuze
"Het heeft even geduurd, maar na 49 jaar heb ik dan eindelijk geluisterd naar mijn hart en heb ik een keuze durven maken op basis van mijn gevoel. Dat zou ik tien jaar geleden nooit hebben gedurfd. Ik heb jarenlang mijn verstand de overhand laten nemen. En zie waar dat mij heeft gebracht. Ik raad iedereen aan om niet altijd rationeel te kiezen. Zeker niet als het gaat om je baan. Zit je niet op de juiste plek? Maak het bespreekbaar. Dat is altijd de eerste stap. En volg alsjeblieft je hart."
