Afbeelding
“Ik ben al van jongs af aan op bootjes bezig. Er zijn foto’s dat ik met drie weken oud al in de boot lig. We hadden er thuis altijd een en mijn broer had een haven in Loosdrecht, dus ik liep altijd aan boten te sleutelen. Vanzelf dacht ik: ik wil iets groters! Mensen zeiden toen tegen me: als je de totale ervaring wil dan moet je naar de zeevaartschool op Terschelling gaan. Daar zit je helemaal in een maritieme omgeving. Dus na de havo ben ik meteen doorgestroomd.”
Alleskunner
“Een schip is eigenlijk een ministad op zee. Maar een dokter heb je niet aan boord, de brandweer ook niet; alle functies waar je normaal gesproken iemand voor belt, ben je hier zelf. Daar word je allemaal voor getraind, dus het is een heel brede opleiding. Die trainingsdagen zijn iets om naar uit te kijken: survivallen op het water bij de Basic Safety-week, een Advanced Firefighting-cursus, oefendagen met de marine… Dat gaat allemaal heel realistisch: bij een brandoefening worden in het hele schip rookmachines ingezet, dus je ziet helemaal niks meer. En dan is de vraag: hoe ga je handelen? Dat is wel heel gaaf om te doen.”
Dubbele bevoegdheid
“De eerste twee jaar zijn een mix van theorie en zulke praktijkoefeningen. Vanaf het derde jaar krijg je stages en kies je een specialisatie voor nautical officer of marine engineer. Ik wil beide bevoegdheden halen, dus plak ik een halfjaar aan mijn opleiding vast. Het nautische deel heb ik al gedaan, nu maak ik het technische stukje nog af.”
“Mijn stage heb ik gedaan op de Holland-Amerika Lijn: van Vancouver naar Alaska, daarna via de westkust door Panama heen naar het Caribisch gebied. Die stages zijn het mooiste, want daar mag je doen wat je later gaat doen. Ik heb er een goede tijd gehad. Wij als officier of engineer hadden ook de privileges om naar de shows te gaan, we mochten alles wat een passagier ook doet.”
Je ogen uitkijken
“Als je veel inzet toont op stage mag je ook veel doen. We hadden op een gegeven moment een overhaul van een motor, dan wordt een hele motor gereviseerd. Daar kwamen twee engineers van Bolier sleutelen, de echte motormakers. Omdat ik veel vragen stelde lieten ze mij meehelpen. Stond ik daar boven cilinders te hijsen… Toen zei mijn chief engineer ook: ‘Het gebeurt niet vaak dat een cadet dit mag doen.’”
“En mijn eerste officier op de brug zei al snel: ‘Kom maar mee. Als je de verkeersregels op zee kent, dan mag je ook navigator zijn.’ Dus mocht ik het schip besturen. Hij had wel de charge, maar ik mocht de snelheid en de koers bepalen. Dan heb je een schip van 300 meter onder je met 2100 passagiers en 900 bemanningsleden. Nou, doe het maar!”
“Mijn eindstage wordt ook bij de Holland-Amerika Lijn. Dan stap ik op in Boston en ga ik de oostkust van Amerika langs, dan een maandje Europa, dan terug naar New York, dan een stukje Brazilië en dan het Caribisch gebied. Als ik beide stages goed heb afgerond, wordt er ook een baan aangeboden op Holland-Amerika Lijn.”