Afbeelding
Als de – van oorsprong Portugese – Joana Duarte op sommige scholen komt, schrikt ze zich een hoedje. Zó normatief, kinderen mogen alleen nog Nederlands praten en klappen dicht, zegt ze. „Ik ontmoette eens een meisje dat tegen mij eindelijk weer Spaans kon praten. Ze zat drie maanden in de klas, maar had nog nooit echt met iemand gecommuniceerd. Ik vroeg of ze ook een glas water wilde. Ze zei dat ze probeerde zo min mogelijk te drinken. Anders moest ze vragen of ze naar de wc mocht, en dat durfde ze niet. Dat is ongezond.”
Als deskundige voor meertalig onderwijs, staat haar telefoon deze dagen roodgloeiend. „Schoolbesturen vragen ons te hulp bij de opvang van Oekraïense kinderen. Gisteren belde er nog een school in Limburg”, vertelt Duarte.
Dat kan ze, want ze heeft ervaring te over. Zelf woonde ze jaren in Portugal, Griekenland en Duitsland. Ze spreekt allerlei talen en doceert meertaligheid op de pabo, waaronder bij de internationale pabo in Meppel, en bij de tweedegraads lerarenopleidingen. Haar colleges geeft ze op alle locaties van NHL Stenden, als universitair hoofdocent op de Rijksuniversiteit in Groningen en op andere onderwijsinstellingen in den lande. Woensdag hield ze een oratie op de Universiteit van Amsterdam, vanwege haar recente aanstelling als bijzonder hoogleraar Wereldburgerschap en tweetalig onderwijs.
Verdiep je in de taal
De crux van haar betoog is deze: niet zíj moeten louter aanpassen. Wíj ook. Scholen moeten omdenken: niet alleen Nederlandse taal aan Oekraïense kinderen, laat de kaaskoppen ook maar iets horen over dit Oost-Europese land. „Als juf probeert zich in de andere taal te verdiepen, geeft dat bij het kind een gevoel van veiligheid. Kinderen kunnen beter leren en zijn minder bezorgd dat ze dingen slecht uitspreken of begrijpen.”
Lees hier het volledige artikel in Dagblad van het Noorden