"Met een paar Engelse woorden kan je in Nederland al een gesprek beginnen"

“De mensen die hier wonen, wilden heel graag werken maar ze lopen aan tegen de taalbarrière,’ zegt Ellen Boerma. “Vandaar dat ik contact heb gezocht met NHL Stenden. We hebben nu een aantal fantastische jonge docenten in opleiding, die elke week vrijwillig Engelse les geven. Ik ben ervan onder de indruk hoe gedegen zij lesgeven. Ik sluit zelf regelmatig aan bij de gevorderde groep en ik zie de enorme vooruitgang bij de cursisten en ook dat ze daardoor steeds meer gemotiveerd raken. Ze merken in de praktijk dat je in Nederland met een paar Engelse woorden al een gesprek kan beginnen!”

"Het is leuk om te doen en ik leer er zelf ook van"

In twee grote gezellige kamers met kerstversiering komen de Oekraïense cursisten en de vier studenten samen. Het is gezellig en er wordt even gekletst maar al snel worden de groepen verdeeld en gaat het er serieus aan toe. “Het is moeilijk hoor”, vertelt Sonya, een jonge meid die overdag thuis studeert. Haar mede-cursisten zitten overdag op het vwo in Meppel. Samen zitten ze in de groep gevorderden en ze krijgen les van Hannah en Josephine, twee studenten uit Duitsland en Zwitserland, die in Meppel op de Internationale Pabo zitten. Ze vinden het normaal om vrijwilligerswerk te doen. “Tijdens een stage op een school heb ik me ontfermd over een leerling uit China, hij kende onze taal nog helemaal niet.” Josephine gaf les in Duitsland: “een vriend van mij komt uit Syrië en ik heb hem taalles gegeven, ik vind het logisch om dat hier ook te doen. Het is leuk om te doen en ik leer er zelf ook van. We brainstormen samen over de voorbereiding en hoe we verder gaan, het is leuk om te zien hoe dat hier wordt opgepakt.”

'Their', 'theirs', 'they'

Plichtsgetrouw draait ze zich snel weer om naar haar leerlingen om de verschillen tussen their en theirs en they uit te leggen. De andere groep is groter. Gracie uit Duitsland en Francesca uit Italië geven de Engelse les en ze beginnen met een spel. De cursisten vormen twee rijen en Grace laat verschillende afbeeldingen zien. De voorste cursist moet het goede antwoord geven in het Engels en mag dan weer achteraan sluiten. Daarna zijn er door de meiden meegebrachte chocolaatjes en wordt er rustig gewerkt aan een schrijfopdracht. Gracie vertelt zachtjes dat ze in Duitsland vlakbij een opvang woonde voor vluchtelingen. Ze vond het niet meer dan normaal om daar les te geven. “Maar ik was nog erg jong en had nog niet zoveel ervaring voor de klas. Toen ik hoorde dat ze hier weer mensen zochten, wilde ik het graag doen. Ik merk ook dat ik nu meer ervaring heb, het lesgeven gaat beter.” Ook Francesca deed al vrijwilligerswerk in Italië. “Ik draag graag mijn steentje bij. Als ik mensen kan helpen dan doe ik dat”, fluistert ze om haar cursisten niet te storen en als er één een vraag heeft dan loopt ze er direct heen.

“Na de kerstvakantie is het even afgelopen”, zegt Ellen Boerma. “Heel jammer want deze meiden zijn goud waard. Ze doen dit in hun eigen tijd en bereiden zich goed voor. Maar ze gaan op stage en de intentie is dat ze dit in het voorjaar weer oppakken.”