“Na de selectiedag bij de brandweer kwam ik thuis met een lach van oor tot oor. Ik vond het meteen geweldig en ik wist: dít is wat ik wil doen. Ik werd met twee anderen uitgekozen uit veertien kandidaten. Ik vond het best spannend om één van de twee vrouwen te zijn bij het brandweerteam van Heerenveen. Ik doe mijn ding en hoor erbij als ieder ander en daar ben ik best wel trots op.
Naast mijn vrijwilligerswerk bij Brandweer Heerenveen doe ik mijn afstudeeronderzoek bij Brandweer Fryslân. Ik krijg hierdoor alles mee van twee kanten en dat is reuze interessant. Waar andere mensen vaak een stap achteruit doen, doen hulpdiensten juist een stap naar voren. De eerste keer dat mijn pieper afging werd dat ineens realiteit. Ik liet alles vallen. Met zwaailichten en sirenes rukten we uit naar een schoorsteenbrand. Achteraf best spannend, maar in het moment helemaal niet. Iedereen is zo rustig, daar vaar je vanzelf op mee. Dat is heel bijzonder midden in de enorme haast. Als je pieper afgaat moet je namelijk binnen vijf minuten op de kazerne zijn. Dag en nacht.
De eerste keer dat mijn pieper ’s nachts afging moest ik echt even schakelen. Licht aan, kleding aan en gaan! Zo zie je maar; een brandweervrouw ben je 24/7. Ook als ik boodschappen doe, aan het voetballen ben of op een verjaardag zit. Elke keuze die ik maak in mijn privéleven zou consequenties kunnen hebben voor mijn functie als brandweervrouw. Soms betekent dat dus ook dat ik wel eens dingen moet afzeggen. Dat kan best lastig zijn. Maar de sfeer, de spanning, de hechte groep waarmee je dit werk doet en het feit dat je wat voor de medemens kunt betekenen maakt het allemaal dubbel en dwars waard!”
Nienke van der Veer, alumnus Integrale Veiligheidskunde
