
“Hoe weet een ander wat in verband met een ingrijpende gebeurtenis die ik heb meegemaakt voor mij belangrijk is om rekening mee te houden als ik dat zelf niet meer kan vertellen?”
Met het project wordt in cocreatie, en met social designers een instrument ontwikkeld waarmee mensen dit voor de toekomst vast kunnen leggen voor zorgverleners, mochten zij later bijv. dementie krijgen en zorg nodig hebben.
Wat is de aanleiding voor het project?
Achteruitgang van het geheugen bij ouderdom wakkert vaak een angst aan voor verlies van regie bij mensen met doorgemaakte ingrijpende gebeurtenissen. Bij hen ontstond de behoefte aan een instrument, het ‘Trauma Testament’, waarmee bijvoorbeeld bij dementie, de gewenste zorg toch geboden kan worden en rekening kan worden gehouden met de doorgemaakte ingrijpende gebeurtenis.
Wie is het projectteam?
Het project team bestaat uit:
Sjacko Sobczak, penvoerder
Ouderenpsychiater bij Mondriaan en Senior onderzoeker aan Maastricht University.Gea van Dijk, projectleider
Associate Lector Ouderen met psychische problemen bij NHL Stenden Hogeschool, Onderzoeksacademie van ouderenzorgorganisatie Noorderbreedte, Leeuwarden.Femke Alsemgeest, initiator.
Ervaringsdeskundige PsyQ Psychotrauma Haaglanden (TOPGGz)
Verder zijn betrokken:
Rens Brankaert, lector Warm Technology and Design bij Fontys hogeschool
Renske Uiterwijk, senior onderzoeker, GZ psycholoog bij Mondriaan
Froukje Baltjes, junior onderzoeker en psychodiagnostisch medewerker Maastricht University
Fenna Dam, social designer Luckt
Janita Bolhuis, social designer Luckt
Studenten hbov als onderzoeker in het kader van hun eindscriptie.
Hoe pakt het projectteam het aan?
Het ‘Trauma Testament’ wordt ontwikkeld via een iteratief designproces waarbij ervaringsdeskundigen, mantelzorgers en hulpverleners (in totaal tien deelnemers) nauw betrokken zijn via focusbijeenkomsten.
Het volgende wordt in de eerste fase van het project onderzocht en ontwikkeld:
1. Hoe halen we bovenstaande informatie op? Hoe kunnen we samen met de doelgroep ouderen het gesprek over trauma-gerelateerde klachten initiëren, wie voert dit gesprek en wanneer?
2. Hoe leggen we dit vast?
Op wat voor manier kunnen we deze informatie vastleggen, hoe ziet een TraumaTestament eruit? Beeldend of in woorden? Digitaal of analoog? Welke vorm?
3. Hoe delen en implementeren we het ontwikkelde TraumaTestament?
Voor wie en op welk moment is het van belang om te beschikken over de informatie rond een TraumaTestament? Hebben verschillende groepen andere behoeften?
4. Hoe kan een dergelijke tool helpend zijn bij andere doelgroepen binnen de psychotraumazorg (bijvoorbeeld bij mensen met dementie en niet-aangeboren hersenletsel; NAH)?
Wat zijn de voornaamste (of voorlopige) resultaten?
Beoogde resultaten eerste fase van het project:
We hebben meer inzicht in bovenstaande vragen.
Dat heeft geresulteerd in een eerste methode of tool die helpt bij het opsporen, vastleggen en in de toekomst deelbaar maken van trauma’s (Een concept van het TraumaTestament)
Er is een test geweest van (een deel van) de methode/tool
We hebben (daardoor) inzicht in mogelijkheden voor (eventuele) doorontwikkeling en weten hoe we het TraumaTestament het best in de zorg kunnen borgen.
Projectpartners
Maastricht University
Noorderbreedte
NHL Stenden hogeschool
Hogeschool Rotterdam
Fontys hogeschool
Mondriaan
Meander
Parnassia