Frans. One of our originals

Zo’n resultaatgerichte houding heb ik altijd al gehad. Vroeger wilde niemand spelletjes met me spelen, want als ik niet won vloog het bord door de kamer. Hoewel ik nog steeds doelgericht ben, heb ik geleerd dat winnen niet alles is. Ik ben me bewuster geworden van mijn sterke en zwakke punten. Het cliché ‘je kan alles, zo lang je het maar wilt’ vind ik flauwekul. Succes hangt af van realistische doelen stellen, je talenten benutten en plezier hebben in wat je doet. Tuurlijk, iedereen wil wel meedoen aan de Olympische spelen, maar weinig mensen hebben daar het fysieke gestel voor. Waarom dan niet doelen stellen die wel haalbaar zijn?

Tegenwoordig hecht ik meer waarde aan reflectie. Ik herinner me nog goed dat een stagebegeleider me vroeger vroeg wat ik de volgende keer anders zou doen. Ik snapte zijn vraag niet, want ik had mijn doelen toch bereikt? Had ik iets fout gedaan? Hij leerde me het belang van terugblikken, zelfs als alles goed is gegaan. Het leert je nadenken over waar je wel en niet invloed op hebt en hoe je eventueel kunt veranderen.”

Als je weet wat je wilt en je de grote lijnen in je hoofd hebt, moet je gewoon beginnen. Niet eindeloos twijfelen, maar doen. Je kunt niet alles uit boeken leren of overmatig voorbereiden. De meeste lessen leer je onderweg. Soms loop je dan tegen een muur aan omdat je iets niet had voorzien. Maar juist dan zie je hoe je samen verder kunt komen. Daar leer je ook heel veel van. Eigenlijk is het net als met skûtsjesilen. ‘s Ochtends moet je in grote lijnen weten wat het weer gaat doen en waar je naartoe wilt. Onderweg kun je altijd nog je koers bijstellen.”