“‘Volgende vólgende!’ riep mijn jeugdtrainer altijd als ik stond te keepen en weer eens een bal door liet. Ik denk dat er toen een soort knop om ging. Ik baalde natuurlijk enorm als de bal van de tegenstander het net in ging. Maar hij leerde me dat het geen zin heeft om bij de pakken neer te zitten. ‘De volgende bal pak je gewoon weer. Dus hup, vallen, opstaan en weer verdergaan.’
Op mijn werk maak ik ook wel eens een fout. Ik ben nog starter, dus dat kan gewoon gebeuren. Maar net als met voetbal, is het belangrijk hoe je dan weer opstaat. Wat ga je de volgende keer doen om diezelfde situatie te voorkomen? En dat je dat samen doet, vind ik misschien nog wel belangrijker. Samen de schouders eronder zetten en kijken hoe je het werk gedaan krijgt. Ik presteer daar altijd beter onder en ik geloof dat je dan ook veel meer kunt bereiken.
Een paar jaar geleden vond ik het wel eens moeilijk om door te pakken, of om echt voor mezelf te kiezen. Als je mij toen vroeg wat ik vond of wilde, had ik daar geen goed antwoord op. Dan deed ik eerder wat anderen dachten dat goed voor me was. Maar daar ben ik de afgelopen jaren in gegroeid. Met mijn vriendin praat ik veel over keuzes en beslissingen, zij leert me om zelf te ontdekken wat ik leuk vind. En ze is een echte stok achter de deur! Doordat zij me altijd steunt, maakt het me een stuk minder uit wat anderen ergens van vinden.
Ik geloof dat er voor iedereen een pad is. Hoe je dat bewandelt, bepaal je zelf. Je kunt hem rechttoe, rechtaan lopen en meteen op je doel afgaan. Maar soms val je even in de sloot en moet je weer opkrabbelen voor je verder kunt wandelen. Of je neemt een afslag die je van tevoren niet aan had zien komen. Je kiest een studie, maar wie zegt dat je daar 40 jaar lang aan vast moet houden? Ik kan nog alle kanten op. En of je dat pad alleen of samen bewandelt, is ook een keuze. Ik vind het in ieder geval fijn om dat samen met mijn collega’s, medestudenten en vrienden te doen. Dat maakt de route volgens mij veel leuker.”
De mooiste kansen beginnen met een sprong in ‘t diepe.
